Net als alle vierjarigen heeft onze oudste dochter behoorlijk wat moeite met wachten. Wachten tot iedereen gedaan heeft met eten, wachten tot mama en papa klaar zijn met praten, wachten tot we er zijn, … het zijn serieuze uitdagingen als je vier jaar oud bent. Al lachend merkt mijn man dan soms op dat we weer ‘een pakje geduld’ vergaten te kopen in de winkel. Een opmerking die onze dochter niet ontgaan is, want enkele weken later stond ze bij ons met haar zelf getekende ‘pakje geduld’. Sindsdien heeft haar geduld een vaste vorm binnen ons gezin.
Geduld op de proef gesteld
Hoe handig zou het zijn moest iedereen wat geduld kunnen maken of kopen? Ik heb mezelf steeds als een behoorlijk geduldige vrouw beschouwd, tot ik een peuter in huis had. Kinderen kunnen je geduld danig op de proef stellen, dat weet elke ouder. En de ene dag kan je daar al beter mee om dan de andere. Ik schrik nog steeds van mezelf telkens ik mijn geduld verlies en een beetje (of helemaal) ‘ontplof’.
Stress, vermoeidheid en hormonale schommelingen zijn mijn persoonlijke boosdoeners. ‘Ergens op tijd moeten zijn’ is de grootste uitlokker. Ook al weet ik intussen wat de triggers zijn, dan nog lukt het me niet steeds om te voorkomen dat het geduld plots op is. En als het geduld op is, wordt er wel eens gesnauwd of geroepen. En dat is, meestal, ok.
Vriendelijk voor jezelf
Je geduld verliezen, is natuurlijk niet meer dan menselijk. Zelfs met de beste bedoelingen zal het je af en toe (of vaak) overkomen. Ouder-zijn is echt geen makkelijke opdracht. Je komt jezelf geregeld tegen en dat kan wel eens tegenvallen. Je kan verschieten van je eigen reactie en je hierover schuldig voelen. Ook dat hoort er allemaal bij. Net daarom is het goed om jezelf te benaderen als je beste vriend. Om zaken in perspectief te plaatsen en begrip te tonen voor jezelf. Ook jij bent maar een mens en je kinderen mogen dit gerust zien. Door als ouder achteraf uit te leggen wat er gebeurde en je eventueel ook te verontschuldigen, leer je ze zelfs heel veel.
Goed in je vel
Vriendelijk zijn voor jezelf betekent soms ook het uitzoeken waar het verkeerd gaat en op zoek gaan naar hoe het anders kan. Wanneer je de indruk hebt dat het niet meer helemaal ok is, bijvoorbeeld. Menig ouder voelde zich al balanceren op de grens tussen wat aanvaardbaar is en wat niet, zeker in die situaties die veel geduld vragen. Wanneer je als ouder te kampen krijgt met extra zorgen of problemen, wordt het immers allemaal nog moeilijker. Een opmerking kan dan al snel kwetsend worden, of vernederend. Een arm kan net iets te stevig worden vastgegrepen, of je hand kan plots uitschieten. Of je merkt dat je eigenlijk vooral staat te roepen en dat er van je geduld zo goed als geen spoor meer is.
Pas wanneer je als ouder goed in je vel zit, kan je de ouder zijn die je eigenlijk zou willen zijn. Daarom is het van belang ook steeds goed voor jezelf te zorgen, en niet enkel voor je kinderen. En lukt dat niet alleen, dan kan je nog steeds hulp vragen, aan een vriend, aan familie, aan een professional. Eigenlijk geef je jezelf op die manier telkens ‘een pakje geduld’ cadeau. Mij helpt het alvast om mijn ‘ontploffingen’ binnen de grenzen van het aanvaardbare te houden …
Iedereen gelijk voor de wet
Dat het geduld van haar ouders niet onuitputtelijk is, weet intussen ook onze dochter. Na een moeilijk moment snauwde mijn man haar onlangs toe dat ook zijn geduld soms opraakt. ’s Anderendaags werd voor hem prompt een groot pakje geduld getekend. Tja, iedereen gelijk voor de wet natuurlijk 😊.